Paddenstoelen

De amaniet met de meest kwalijke reputatie is de Groene knolamaniet, er is nog steeds geen antigif gevonden. Het is een van de giftigste paddenstoelen die er bestaan, en ervan eten kan fatale gevolgen hebben. De witte variëteit van deze soort wordt door onvoorzichtige leken wel eens verward met een champignon… hoewel champignons duidelijk zwarte sporen hebben en deze van amanieten spierwit zijn.

Als je denkt een appelsienschil te zien liggen in het bos zou dit wel eens de Grote oranje bekerzwam kunnen zijn. Deze leeft in symbiose met allerlei loof- en naaldbomen, vooral op zure bodems.

De grote stinkzwam ruikt naar dode beesten en trekt zo vliegen aan die de sporen verspreiden. Het is een opruimer van grof strooisel in bossen.

Het hazenpootje is een kleine inktzwammetje met witte vlokken die bij ouderdom verdwijnen. Opruimer die vaak te zien is op houtsnippers.

Het heksenschermpje is een opruimer van dood plantaardig materiaal met witte sporen en vrij staande plaatjes. Ze ruikt naar rapen, maar is giftig. Het heksenschermpje heeft een roze hoed en witte steel.

Zie je in de herfst een paar zwartbruine, smalle, harde vingers op dood hout dan is de kans groot dat dit de houtknotszwam is. Kijk goed of het geen esdoornhout is en de vingers heel smal zijn, want dan is de kans groot dat het om de esdoornhoutknotszwam gaat.  

De inktviszwam is een schimmel uit de grote familie van de stinkzwammen. Het is een exoot uit Australië die ondertussen al 100 jaar in Europa aanwezig is. De inktviszwam is een opruimer van houtsnippers en vermolmd hout. Hij kan zowel in bossen als in tuinen en parken voorkomen, als er maar dood hout aanwezig is, bij voorkeur op vochtige schaduwrijke plekken.

De meest voorkomende en gemakkelijkst herkenbare boleet is de kastanjeboleet. Deze soort is niet zo kieskeurig en is zowel bij loof- als bij naaldbomen te vinden en stoort zich niet aan de dikke strooisellaag die tegenwoordig door een teveel aan stikstof in de meeste bossen te vinden is.