Vogelkijkwandeling in Trichelbroek

Via de bedding van de Hoefkensloop en een mooi aangelegd plankenpad kwamen we op de Blaardonk. Langs het modderig pad kwamen de eerste bloemen van het Speenkruid piepen, een voorbode voor de nakende lente. Er werd even haltgehouden om meer uitleg te geven over de op til zijnde aanplantingen van allerlei soorten boompjes op een aanpalende weide.

Even verder sloegen we links af richting de vijver. Hier passeerden we de kolonie Blauwe Reigers die hier al jaren broedt in een klein lorkenbosje. Enkele nesten waren al bezet, dat konden we met de verrekijker gemakkelijk waarnemen.

Aan de vijver aangekomen bleek dat laarzen geen overbodige luxe waren. Er was heel wat beweging op en boven het water. Normaliter zitten wij in de vogelkijkhut aan de andere kant van de vijver en de vogels aan deze kant. Nu was het juist omgekeerd en dat bracht het nodige tumult met zich mee.

In de lucht wervelde een vlucht Wintertalings gevolgd door een vlucht Slobeenden. Meestal zitten deze vogels rustig op het water te dobberen, nu waren zij waarschijnlijk opgeschrikt door onze aanwezigheid. Ikzelf was aangenaam verrast. Slobeenden zie je niet zo vaak in vogelvlucht.

Ook gespot werden Krakeenden, Kuifeenden, Fuiten en Zwanen. Smienten die, volgens Herman een paar dagen geleden massaal aanwezig waren, gaven niet thuis.

Na een half uurtje trokken we verder richting de Grote Laak. Onderweg werd ons door Herman gewezen op de aanwezigheid van een Indische Gans, een exoot die waarschijnlijk ergens ooit uit een park of volière ontsnapt is en hier te midden van een groepje Grauwe Ganzen in een weide lag te rusten.

Via de nieuw aangelegde brug over de Grote Laak staken we over naar het natuurgebied Varendonk. (“donk” staat voor een hoger, dus droger, gebied) en we lieten de slijk en modder achter ons om even halt te houden bij het mooie Meiven. Dit ven staat bekend voor zijn prachtige libellen die je elk jaar kunt bewonderen tijdens de libelwandeling van onze afdeling Natuurpunt Laakdal.

Verderop in een kleine weide werden al de eerste zandbijen gespot. Hun nesten bestaan uit korte holen met een enkele kamer. Op de bodem leggen ze hun prooien die als voedsel dienen voor hun larven. De beestjes waren nog niet heel actief want ze lieten zich gemakkelijk vangen en bewonderen.

Verder in Varendonk ontdekten we ook het eerste perkje met bosanemonen, wat elk jaar opnieuw een aangename ervaring is. De lente is echt niet meer veraf.