Van verdroogd veen naar Holpijpmoeras in amper 1 jaar tijd

In dit deel van de vallei stonden vorig jaar nog bramenkoepels van meters hoog, boom-en struikopslag en de resterende kruidvegetatie bestond voornamelijk uit Liesgras. Deze bomen en struiken zijn tegelijk ook grote waterslurpers. Waardoor niet enkel de vegetatie achteruit ging, maar ook het veen zelf geleidelijk aan verder uitdroogde en degradeerde. Daarbovenop vonden we in dit deel van de Vallei van de Grote Beek eerder al het dikste veenpakket. Waar het veenpakket in de grootste delen van de vallei voornamelijk uit Elzenveen bestaat (dus indicatie geeft dat er doorheen 1000'en jaren elzenbroekbos aanwezig is geweest), vonden we hier voornamelijk riet/zeggeveen en onderin het veenpakket nog een dikke laag mosveen. Teken dus dat dit deel van de vallei zo goed als altijd van nature open is geweest. Daarom besloten we dit stuk terug open te maken. 

Vorig jaar startte de LIFE Multi Peat ploeg met het terug open maken van dit verruigd stuik veen. Nog niet alles is hier hersteld, selchts een deel is terug open gemaakt, een kunstmatig opgehoogde zone moet nog afgegraven worden, enkele vijvers worden nog gedempt en de aanwezige afwateringsgrachtjes moeten ook nog dicht om de hydrologie hier terug te herstellen. Maar desondanks ontwikkelde hier in een mum van tijd al een heel andere vegetatie. Nog geen jaar later staat heel het perceel vol met holpijp, een zeldzame soort kenmerkend voor mineraalrijke kwel en indicatorsoort overgangsveen (7140), zoals gekend van de Vallei van de zwarte Beek te Koersel. 

Dit Holpijpmoeras is nog maar het begin in de ontwikkeling van de vegetatie, de potenties liggen hier nog een stuk hoger, daarom gaan we ook verder met de andere herstelwerken. Het toont echter wel de gigantische veerkracht van een veensysteem en hoe natuurherstel soms ook zeer snel resultaat kan leveren. We zijn benieuwd naar wat hier zal verschijnen komende jaren, maar het ziet er zeer veelbelovend uit.